Pierwsze wzmianki historyczne z 1582 r. donoszą o Wawrzyncu (Lorensie) Skoczek, Czarlińskim-Piechowskim synu Macieja Piechowskiego podstarościm kościerskim, który założył Karczmę nad Wdą na trakcie Chojnice - Kościerzyna.

W 1642 starosta kościerski Gerhard Denhoff nadał dziedzicznie jako dzierżawę wieś Loryniec Dymitrowi Skoczek Piechowskiemu. Dzierżawca miał prawo wyszynku oraz wypasu w lasach bydła i świń.

w 1662 r. jako władającym Loryńcem wymieniony jest Krzysztof Czarliński - Piechowski.

Na mocy kontraktu z 1769 r. Loryniec przeszedł w ręce rodziny Lewald - Jezierskich.

W 1772 r. Loryniec obejmował powierzchnię 10 łanów (170 ha) i był zamieszkany przez 25 mieszkańców (folwark i 5 gospodarstw gburskich) utrzymujących 8 krów, 4 jałówki, 10 świń i 50 owiec. W 1820 r. w Loryńcu istniało 12 domów zamieszkanych przez 43 katolików a w 1892 r. liczba mieszkańców wzrosła do 132 mieszkańców w tym 110 Kaszubów.

W skład obrębu geodezyjnego Loryniec wchodzą miejscowości Loryniec wraz z przysiółkiem Szludron oraz dawną siedzibą nadleśnictwa Wawrzynowo. Wieś jest położona w dolinie rzeki Czarnej Wody.